Archief

Op naar Douai wat niet ver meer is dus we gaan vandaag de Scarpe Superieur op. Met korte, hoge en brutale sluisjes (38,50 m lang en wij zijn 38,99 m lang) zoals de fransen dat zo mooi weten te verwoorden. In Corbehem de eerste van de reeks ligt een schip aan bakboord voor de bocht van de sluis. En verderop ligt ook een schip wat er in wil maar deze moet wachten omdat er een uit komt. Dus wij maar weer in de achteruit om wat ruimte te creëren. Als het lege schip ons gepasseerd is gaan we maar weer richting sluis en daar maken we even vast. Na verloop van tijd komt er een jongen aangesneld die van het schip aan bakboord blijkt te zijn en die ook nog door de sluis moet. Hij was even een kameraad, die alleen vaart aan het helpen dus nog maar weer even wachten op onze beurt. Het gaat allemaal heel gemoedelijk de Franse jongen begint een heel verhaal dat hij het bijzonder vind dat wij zijn begonnen dit jaar terwijl hij wil gaan stoppen. Ik reageerde nogal verbaasd want ik kende de goede man helemaal niet en had hem dit verhaal dus ook niet verteld maar ja in de scheepvaart gaan verhalen als een lopend vuurtje dat blijkt wel. We wensten elkaar veel succes. Jammer hoor weer 1 minder in de vaart en het was nog een heel jong stel zonder kinderen. Maar hij had dan ook veel pech gehad met de motor en de elektriciteit aan boord en zag alleen maar dat hij achteruitboerde Tja en dat is natuurlijk heel sneu werk. Wij kwamen in de eerste sluis waar we tot de deur door moeten varen om de deuren aan de achterkant dicht te kunnen laten gaan en als ze dicht zijn het schip weer naar achter laten lopen om iets meer ruimte te creëren. Het neemt allemaal wel veel tijd in beslag per sluis ongeveer drie kwartier. Ook het invaren en het uitvaren gaat tergend langzaam. Eenmaal in de sluis waar een sluismeester ons een drukknop kastje en een telefoonnummer voor als er problemen zouden mochten optreden overhandigde.  Nou dat was ook geen overbodige luxe, want bij 1 sluis wilde het water niet op komen ,bij een andere gingen de deuren niet open toen we boven waren en 1 sluis kon alleen nog maar op de hand bedient worden die was al een maand problemen aan het geven maar kennelijk is het geld voor reparaties op want er werd niets aan gedaan. Het is hier wel bijzonder op dit kanaaltje waar niet zo heel veel schippers gecharmeerd van zijn en dat komt waarschijnlijk omdat de sluisjes kort zijn het kanaal aan de kanten heel erg ondiep is en de vaargeul ook niet altijd veel over had. We vroegen ons als af hoe je elkaar hier zou moeten passeren. We hadden niet het geluk dit uit te moeten proberen. Soms was het baggeren zo heftig dat we slechts 1,5 km liepen en dit is wel het record tot nog toe.  Ze geven bij de sluis van Corbehem aan dat de diepgang 2 meter is en als je dieper ligt dan heb jij dat niet gezegd en zij niet gehoord. Volgens mij is dit de regio van de struisvogels. Maar goed wij hadden dus mooi wel 283 ton in (2.18 m diep) maar eens kijken wat deze kikkersloot ons zou gaan brengen. Wel we voelden ons bij tijden een grasmachine in een veld waar ze in geen jaren gemaaid hadden, de water flora was van een ongekende weelde. Toen we op de losplek waren bleken we nog heel wat meer in de maaimachine te hebben zitten bh, kousen, t-shirt, springtouw, plastic. Piet heeft zich maar eens in een tuigje gehesen, niet omdat hij niet mocht weg lopen. Hij wilde graag op zijn kop hangen op een veilige manier om deze hele handel maar weer eens uit de schroef te halen en dat kon nu mooi, want bij het lossen lagen we voor over, zodat de schroef gedeeltelijk vrij kwam. We waren dus weer eens met recht een bagger machine geweest. Zondag middag hebben we lekker gekuierd door Arras langs de mooie pleinen met prachtige geveltjes. Maandag alvast naar de beurs geweest om te kijken of onze web telefoon al geregeld was, maar er bleek nog geen nummer te zijn vrij gegeven. Wellicht eind deze maand. We konden mooi even zien of er nog wat interessants was blijven staan waar we misschien een optie op zouden kunnen nemen omdat we nog niet leeg waren en anderen die wel leeg zijn gekomen de eerste keus hebben. We zagen een reisje welke niet ver van onze losplaats geladen zou kunnen worden naar helmond en dat sprak ons wel aan. Dus hier een optie op genomen

Dinsdag zouden we gelost gaan worden en als we dan leeg zouden zijn en niemand anders zou zich hebben aangemeld voor de reis dan zouden we hem mogen gaan doen. En dit is dus gelukt en woensdag 21 september zijn we dus aan het laden op een kade in de middle of nowhere Quai de chargement Pelves naar het gelijknamige plaatsje. Het gaat hier zeer relaxed want alles word aangevoerd met 1 vrachtwagen en het laden gaat anderhalf a 2 dagen duren dus ook hier een record geboekt Dat is wel wat anders dan anderhalf uur. Of een uur in Amsterdam met grijpers van 15 ton per keer. Dit zijn dus 18 grijpers en vol ben je. Tja dat betekent dus dat we morgen verder gaan met laden. We hebben er zalig weer bij en maken regelmatig een lekkere wandeling met Cindy en lopen lekker te donderjagen met haar. Tjonge wat kan ze dan gelukkig kijken Ze is dan helemaal in haar element en wij niet minder.