Hallo ik ben Bourguignonne

Whowhowhoooow

Ik ben "Pinkie Pie of the Heart of Lothian" en mijn roepnaam is Bourguignonne. Ik ben geboren op 6 maart en ik heb 6 zusjes en 3 broertjes

Mijn aller zachtaardigste moeder Dahra Elpho of the Heart of Lothian was smoorverliefd op de Franstalige Amerikaanse charmeur Kerstone’s Dark knight

Met 4 weken kwamen mijn nieuwe baasjes ons bewonderen.

Toen wist ik nog niet, dat ze mij zouden gaan kiezen, want tja met zoveel zusjes en broertjes had ik natuurlijk wel enige concurrentie.

De nieuwe baasjes hadden ook nogal wat noten op zang.

Ze wisten precies wat ze wilden, ik mocht wel wat pit hebben, maar ook weer niet te heftig. Ze zochten een aangenaam karakter. Nou dat hebben mijn mama en papa ook, dus dat zit wel goed.  

Ik zou in ieder geval voor de veiligheid van mijzelf en de nieuwe baasjes goed zichtbaar moeten zijn in het gangboord als het donker is. Joost mag weten wat dat betekent.

Ze waren gek op de mooie rooie kleuren van mijn moeder en zeg nou zelf mooi rood is niet lelijk. Echter de mooie lange manen van mijn vader vonden ze ook fantastisch. Tja ik ben mijn eigen maker niet dus ik hoop maar, dat ze me mooi genoeg zullen vinden, want ik ben net een toverbal. Allemaal kleurscharkeringen door elkaar en wat het definitief gaat worden is nog een groot avontuur, ook voor mijzelf.

Een ding weet ik heel zeker en dat is dat ik heel lief ben, want dat zijn mijn ouders ook en als mijn baasjes dat ook zijn, dan ga ik proberen dat te blijven. 

Met 5 weken kwamen ze weer op bezoek en toen namen ze mijn zusje, die al 1 eigenwijs oor omhoog had staan, op de arm. Ze bleven haar maar knuffelen. Ik heb dat van een afstand met lede ogen aangezien, want dat leek mij ook wel heel erg fijn om zo geknuffeld te worden. Verder bleven ze ons allemaal maar aan kijken. Kennelijk was het moeilijk voor ze om een keuze te maken.  Ik keek al wat verder in de toekomst en vroeg me af hoe mijn leven er uit zou gaan zien. Ik keek wat dromerig naar buiten in de verte.

Met 6 weken kwamen ze nog een keer kijken en toen pakten ze mij op en werd ik door beiden geknuffeld. Dat voelde zo fijn, dat ik spontaan begon te knorren en in slaap viel in de armen van dat vrouwtje.

In deze 6^de week kwamen er ook een paar mensen, die ons van alle kanten bekeken, betastten, beprikten en onze eerste beschermende entingen gaven en ons van alles lieten doen om te zien wat ieder van ons afzonderlijk in zijn mars had. We werden gezond bevonden en de karaktertest werd vastgelegd. Toen pas had ik door, dat niet alleen de mensen, die ons al weken bezochten ons zomaar konden kiezen, maar dat onze moederfokster ook beoordeelde welk baasje het beste bij ons zou passen. Het kon dus nog alle kanten op gaan.

Week 7 brak aan en maandag 25 april bleek de definitieve adoptie dag te zijn. De laatste dag bij mijn broertjes en zusjes. Zou mijn moederfokster weten, bij wie ik het liefste zou willen zijn? Zouden de mensen, bij wie ik het liefst zou willen zijn het weten? Het was allemaal vreselijk spannend.

Ze kwamen binnen en keken naar mijn zusje, die een navelbreukje had gehad. Ze tilden haar op en knuffelden haar.  Vervolgens keken ze weer naar mij en tilden mij op. Zou het echt waar zijn, dat ze mij zouden gaan kiezen, de mensen bij wie ik het liefste zou willen zijn. Ik kon mijn geluk niet op en piepte van blijdschap.

Ja hoor, ze namen me mee in een ruimte waar een vreemd hart klopte, een soort brommend monster, maar het geluid was best prettig en slaapverwekkend. Het leek of de wereld aan me voorbij vloog. Ik lag heerlijk op schoot bij het vrouwtje op een kussen en heb heerlijk geslapen, totdat ze stopten. Ze lieten me wat drinken en ik mocht effe mijn pootjes strekken en kon effe een plasje doen. Dat luchtte op. Dit hebben we later op de route nog een keer herhaald.

Na een heerlijke lange slaap werd ik wakker toen we stopten bij een huis, waar heel veel soortgenoten rondliepen. Mijn baasje hield mij veilig op de arm, zodat ze me konden begroeten. Al die belangstelling was reuze spannend. Eerst kwam er een grote oudere witte herder, Luka, met zijn neus tegen me aan. Ik werd helemaal door haar besnuffeld. Zij blijkt de leider van de Roedel te zijn, dus voor haar is respect hebben heel belangrijk. Dat moet ik maar direct goed in mijn oren knopen. Een kleiner gevlekt exemplaar, Jack Russel, genaamd Yara kwam me van een afstandje bekijken en besnuffelen. Zij had klaarblijkelijk niet zo’n behoefte aan een klein piepend puppy . Een grote witte jongere herderslungel, Zuko, besnuffelde me ook van top tot teen. Ik deed mijn oortjes achterover en liet het allemaal gedwee toe, want ik wilde wel heel graag lief gevonden worden. Ook door de vrouwelijke 2 voeter des huizes, eentje die ik niet moest onderschatten, liet ik me bewonderen en knuffelen.. Later kwamen daar nog 2 jongelingen bij en een mannelijke 2 voeter. Wat een feest om hier te mogen zijn.

Ik had inmiddels ook wel weer trek gekregen. Het vrouwtje zorgde ervoor, dat mijn dorst werd gelest en mijn honger gestild. Ik mocht wat rondlopen en gedurende mijn avontuur werd ik voortdurend door alle andere viervoeters in de gaten gehouden. De oudere witte herder, Luka, de Roedelleider, keek me aan met een blik, die boekdelen sprak. Die wenste niet iedere keer  gestoord te worden door mij.  Zuko, de jonge witte herder, een slungel duwde mij spelend regelmatig ondersteboven, wat een vervelende vent leek dat. Ik moest hem maar eens laten weten, dat ik dat niet prettig vond. Dus met al mijn jeugdige overmoed en enthousiasme, dacht ik hem wel even de baas te kunnen zijn. Mispoes. Ik lag al heel snel op mijn rug en dat wilde ik helemaal niet, dus ik protesteerde dan ook heftig.  Hij was natuurlijk ook ouder dan ik en dus had ik het maar te pikken en te respecteren. Best lastig als je nog zo klein bent als ik. Dat gevlekte oudere vrouwelijke exemplaar, de Jack Russel Yara, bijna net zo groot als ik leek me een leuk speelkameraadje. Zij had een soort van onzichtbare grens om zich heen van wel een dikke meter en duldde me helemaal niet in haar buurt. Dus dat werd niks. Het leek erop dat ik alleen maar met die wilde slungel kon spelen en dan ook nog op zijn voorwaarden. Jij bent groot en ik ben klein, dat is niet eerlijk. Arme ik. Na een spannende kennismaking, viel ik dan ook zo’n beetje terplekke om van de slaap.

In mijn slaap beleefde ik de dag nog een keer en zo kon ik leren van wat ik allemaal had meegemaakt op deze eerste dag van mijn nieuwe leven. Een nieuw avontuur was aangebroken.

’s Avonds kreeg ik een rustige plek in de bench, waar ik lekker bij mijn speeltjes ongestoord kon slapen op de slaapkamer van mijn nieuwe baasjes. Als ik ontwaakte in het midden van de nacht dan werd ik direct buiten gezet, zodat ik daar mijn behoeften kon doen en daarna weer lekker kon verder slapen. Doordat mijn baasjes mij voortdurend in de gaten hielden was ik al snel zindelijk, ook al misten de baasjes mijn signalen ook wel eens, zodat ik het echt niet langer kon ophouden en er wel eens een onbedoeld ongelukje gebeurde. Mijn baasjes werden daar nooit boos over, maar ruimden het gewoon op en hoopten op beter.

De dagen, die volgden was het toneel van spelenderwijs leren met vallen en opstaan. Regelmatig mijn neusje stoten, uitglijden, over de kop rollen, rennen, spelen, slapen, plassen, poepen, spelen, eten en drinken, spelen, kortom de wereld leren kennen waarin mijn baasjes me liefdevol begeleidden, maar ook de Roedel,  waarin ik me bevond lieten me niet in de steek in het ontdekken en leren wat wel en niet mocht. Ze werden echt mijn familie waarin ik me veilig kon voelen.

Op een avond bleek, dat er nog meer wezens waren in deze roedel namelijk 2 Abbesijnse katten. Mijn allereerste kennismaking met een kat.  Een daarvan zat onder de oven en dat was een bijzonder wezen. Klein en net zo gekleurd als ik,  maar toch was ze een heel andere soort. Ik stond er adembenemend naar te kijken en wist niet wat ik moest doen, dus besloot maar rustig te gaan zitten en liggen kijken naar dit zo andere wezentje.

Het was echt een feest hier te mogen logeren bij de Roedel, waar ik iedere dag weer wat nieuws leerde van mijn soortgenoten en mijn baasjes. Rennen in de tuin en drinken uit de vijver. Heerlijk slapen in de openlucht onder de tuinbank. Netjes wachten op je beurt hoort daar ook bij. Nou daar wil ik wel mijn uiterste best voor doen hoor.

Op een dag werd alles in het brommende monster gepakt en verlieten we de Roedel. Dat vond ik helemaal niet zo leuk om al mijn nieuwe viervoetige familieleden te moeten verlaten. Wat zou er nu weer gaan gebeuren.

Gelukkig bleven mijn baasjes mijn vaste factor, die de afgelopen tijd ook al dag en nacht om mij heen waren geweest. Dat gaf een goed gevoel, waar ik op kon vertrouwen

Het was vermoeiend warm en het brommende monster was wel even onderweg voor ik er weer uit mocht. Eenmaal buiten werd ik op iets geplaatst met aan een kant allemaal water om me heen. Er werd ergens veel lawaai gemaakt, maar ik was te moe om me eraan te storen. Ik ben heerlijk gaan slapen in de buitenlucht. Ik was bekaf van alle nieuwe indrukken en de rust, die me overviel zonder de Roedel om me heen.