Archief

Wel na een erg warme nacht en weinig slaap, maar weer uit de veren.

Dit keer waren we een uur te laat.  Ach wat maakt een uur uit op een heel mensenleven. We moeten direct de sluis door en draaien daarna canal du nord op. Dit is een veel drukker bevaren kanaal. Dat andere beviel me anders ook erg goed. Hier draait het allemaal wel weer wat makkelijker. We halen met gemak 8 km per uur en het schip moet er weer aan wennen, hebben we het idee. Het grote verschil hier is, dat hier ook weer grotere schepen kunnen varen. De sluizen zijn ook van een ander kaliber. Ze zijn hier 6 meter bij 91 meter lang. Het verschil in hoogte is veel groter dus weer een andere manier van vastmaken en het touw steeds maar weer verplaatsen.

Verder heeft het artikel in de Binnenvaartkrant zo zijn vruchten afgeworpen. We zijn beslist niet onbekend bij de schepen en er wordt dan ook vaak naar ons gevraagd en wij vertellen vaak ons verhaal. Men vindt het allemaal erg positief. Erg leuk is dit wel al die positieve belangstelling.

Vandaag ben ik ook aan wat andere dingen toegekomen tijdens het varen. Er komt weer wat ander leven in het leven dan alleen maar in de stuurhut zitten. Nu laat het weer het ook eindelijk toe. Het is echt lekker koel 27 graden. Ik heb het netwerkje aan boord weer operationeel gemaakt. Nu zullen velen zeggen, waar is dat nu voor nodig. Wel het is een hobby van mij om met de pc te stoeien en daar had ik even lekker zin in. 

Suzanno heeft het schip weer even ontdaan van het nodige stof met puts en stokdweil.Dat ziet er dan toch weer even wat frisser uit. Aan het einde van de dag liepen we de spits weer achterop, die we twee dagen geleden voor lieten gaan, omdat zij veel sneller zijn dan wij. Dus niet he. Nu schutten we morgen weer gezamelijk. Het zegt eigenlijk niets hier, het kan mee zitten en ook andersom. Dat laatste viel hem ten deel. Helaas, maar wel weer een opsteker voor ons. Alles gaat met de dag soepeler en makkelijker. Het passeren vind ik nog altijd een bezoeking, maar het gaat steeds beter. De bassinées, die we hier hebben doen soms de kop van het schip alle kanten op draaien behalve de goede. Dat is erg lastig bij het invaren van een sluis. Gelukkig komt het iedere keer weer goed.

Verder denk ik heel vaak terug aan het moment, dat we het idee opgepakt hebben.  Vooral, dat er nog geen moment is geweest, dat ik of Suzanno er spijt van hebben. Integendeel het gevoel is goed, zij het niet dat ik Suzanno soms een beetje in toom moet houden. Ze is geneigd om zo lang mogelijk door te varen.  Terwijl ik zeg: dan maar een dagje later op een reis,  dat kan echt geen kwaad.

Het tweede stuk op canal du nord krijgen we nog een tunnel. Hier gaan we met twee schepen in en midden in de tunnel is een verbreding. Daar lagen al twee andere schepen te wachten tot wij er aan voorbij waren. Zij konden daarna weer verder en wij ook. Heel  bijzonder allemaal. Moet je gewoon een keer meegemaakt hebben. De rest van het kanaal verloopt erg soepel. Frankrijk kent eigenlijk goede werktijden vooral op zondagen. Ze beginnen laat om 09:00 en stoppen vroeg om 18:00  In Nederland en België is dat wel anders.

Na een nacht weer lekker fris geslapen te hebben, dit keer vroeg op om 06:00, want om 06:30 ging de sluis open en wij waren de eerste, dus mochten we ook als eerste erin. Nadat we hadden losgegooid en klaar lagen voor de sluis deed deze het ineens niet meer, en panne. Dit kostte zowaar anderhalf uur. We lagen maar wat te dobberen. Na een 20 minuten maar weer vastgemaakt en wel bij het andere schip op zij. Er kwam nog een pousseur bij en het werd er nog druk ook. Dus wachten maar. Eindelijk ging om 08:00 de deuren open en we konden er in.

Toen op naar Lille en Belgie. Dit ging allemaal erg soepel en snel. Het schutten was erg makkelijk met twee spitsen in de grote sluis. Dit ging tot na Kortrijk zo maar door. Dan heb je pas ruimte in zo 'n sluis zal ik je vertellen. Morgen komen we in Terneuzen aan als er verder geen oponthoud is. Je weet maar nooit?. We stoppen even in Terneuzen en laten hier woensdag een tijdschakelaar op de aggregaat zetten, want anders kunnen we met dat warme weer niet van boord, omdat dan de vrieskist en koelkast gaan ontdooien en dat moest maar niet. Op deze manier regelt de schakelaar de aggregaat drie of vier keer per dag. De reis zit er weer bijna op. We verwachten donderdag of vrijdag in lieshout aan te komen. Hopelijk lossen ze er vlot dan kunnen we even naar de tandarts, de familie en de post ophalen. Daarna zien we wel weer verder, waar een nieuwe reis ons heen voert.