Archief

Goede morgen tjonge is me dat even wakker worden. Als je het al niet werd van de wekker die ergens in niemandsland afging dan toch zeker wel. van het feit dat de neus die als eerste boven de dekens uitkwam het liefste gelijk weer wilde wegduiken in de besloten warmte van het warme nestje. De temperatuur was gezakt naar maar liefst 3 graden boven nul. Dus dat was wel even een overgang. Buiten kijkend was het heel mooi helder maar nog wel wat donker. Dus eerst maar eens even water opgezet voor een lekker kopje thee en het kacheltje er even bij aan. Piet staat al buiten om de touwen los te maken en de sluis staat wisselend op groen, rood dubbel rood of zijn dan weer volledig gedoofd. Dus dat lijkt niet soepel te beginnen. De sluismeester roept iets naar Piet en de laatste tracht mij te beroepen want ja dat Frans op de vroege morgen is Piet iets te heftig. Bleek dat de goede man alleen maar goedemorgen had gezegd maar dat was nog ietwat te veel voor het duffe hoofd van mijn metgezel. Een bijzonder vriendelijke oudere man, die aangaf, dat hij een week op vakantie was geweest en nu bleek dat de sluis niet werkte (automatisch). Hij vond het erg vervelend maar gelukkig kon hij het ook handmatig regelen. Nadat hij onze gegevens had genoteerd, ging de bediening verder en legde hij uit, hoe het werkte ,en dat we hem ten allen tijde via kanaal 10 konden bereiken als er zich iets mocht voordoen. De sluizen hebben hier een stevig verval in het begin direct al 5.80 en dat gaat zo door in de vallei met een stuk of 7 sluizen daarna wordt het wat minder heftig. Op naar de 2de sluis wordt het duidelijk dat we bij de eerste boven de mistgrens zaten waardoor het helder leek. Alles blijkt minder waar, we schuivelen voorzichtig vooruit en melden hem dat we het rustig aan doen vanwege de mist. En dat is geen enkel probleem. Gelukkig maar want aan ontregelde sluizen heb je ook niks. Nadat we op weg zijn naar de 3de sluis worden we begroet door de onderhoudsman van het traject die even komt kijken wie er in zijn valleitje vaart. We maken even kennis met een hartelijk en vriendelijk jongmens die geïnteresseerd is waar we naar toe gaan. Naar Avignon,  a vers le Soleil is hier stee vast het antwoord dus we zitten goed, hopen we. Het landschap is hier betoverend mooi met de nevels die erover heen glijden. Zacht glooiende heuvels met grazend vee tussen mooie houtwalletjes. De mist trekt langzaam weg en we kunnen rustig onze weg vervolgen. Een keer zitten we in een sluis waarvan de deuren op een kier blijven staan en niet verder open willen dus maar even de centrale oproepen op kanaal tien en al snel verschijnt de jongeman in zijn autootje om het probleem te verhelpen. Verder loopt het heel gesmeerd en hebben we voor 12 uur al 12 sluizen gedaan

Als dit zo blijft doorlopen dan komen we vanavond aan sluis 25 van de 43 die we er af varig moeten doen. Morgen is het zondag en dat is de laatste zondag van het seizoen dat er op zondag gewerkt word Dus als we op de terugweg zijn dan krijgen we onze zondagsrust en dat lijkt ons een welkome afwisseling. Krijgen we misschien de tijd voor een fietsritje door het landschap met zijn lieflijke kleine dorpjes. De chef du Canal vertelde gisteren dat het hier in de winter erg koud kan zijn door dat het plateau hoog ligt, afgelopen winter – 25,  het is slechts 500 meter maar iedere honderd meter stijging scheelt een graad, dat het kouder wordt. Het is nu rond 12en en de temperatuur is inmiddels al gestegen tot 14,5, dat gaat dus rap. Maar daar zal het naar alle waarschijnlijkheid ook rond blijven hangen. We passeren vandaag 2 schepen met de eerste gaat het redelijk goed, rustig en glijden zo mooi langs elkaar. Met de 2de gaat het in eerste instantie goed tot dat het de man kennelijk wat te lang duurt naar zijn zin en hij flink gas gaat geven om wat sneller vooruit te komen. Tja en dan gaat het dus gelijk duidelijk minder. We komen allebei met de stuurboord´ s kant in de wal te zitten om er beiden ook nog eens scheef in te komen liggen. Piet had zo iets van waarom nou niet gewoon even de schroef in het werk tot dat er rustig beweging in komt en dan weer uit het werk om het water onder het schip te houden en als je dat beiden om beurten doet dan gaat het veel beheerster en gaat het daad werkelijk vooruit. De angst die men heeft om vast te komen zitten is kennelijk zo groot dat die op deze manier ook steeds weer bewaarheid wordt. Maar goed het was tenminste een vriendelijke prettige man en niet zo een die doorramt en denkt van niet opzij kijken wat de andere partij er van zou kunnen vinden, want dat weet die zelf drommels goed en dat wil die dan niet ook nog eens van je gezicht moeten lezen. Och als het hele traject zo voorspoedig loopt dan tekenen we ervoor. En dan valt het allemaal nog best wel mee. Wij gaan vanavond nog door sluis 23 komen en maken dan ergens onder een brug vast want volgens de sluismeester kan en mag dat. Dus dat is weer eens wat anders (als het maar geen drukke weg is want dan gaan we net zo lief door naar een betere plek where ever that may be. En dan is het weer feierabend. Even de mail checken een zuurschoolkoteltje nuttigen onder het genot van een lekker wijntje en dan zit zo´n avond er ook weer snel op. Morgen is er weer een dag gevuld met mooie plekjes en nieuwe avonturen. Welterusten voor straks en tot de volgende ronde