a way of life

 

Archief

Verplicht vrij.

dinsdag 01 november 2005

Wij hebben een verplichte vrije dag hier op het kanaal. Iedereen is vrij vandaag en dat is voor ons ook even lekker. Suzanno heeft een klein beetje last van spierpijn, van al dat touw werk. We doen op het ogenblik niets anders en om de twee a drie kilometer hebben we een sluis en schutten we 3 a 4 meter omhoog. En we moeten er nog 41 voor we op het hoogste punt zijn en dan zakken maar weer 43 stuks, daarvan liggen er vele op een afstand van een paar honderd meter dus werk aan de winkel. Nu is het om 18:30 uur al aardig of beter aarde donker en moeten we ergens vast maken, als dat kan. Een boom biedt uitkomst als die er is. En anders drijven maar! Want om 19:00 uur gaat alles op slot en uit, dus ook de verlichting op de sluis. We maken hier de gekste dingen mee? Het kanaal loopt vrijwel recht toe recht aan na Vitry le Francois.  en plots moet je een draai maken van 120 graden de sluis in. Wel dit gaat wel maar waar is het diep genoeg?????. Even terug rekenen als je er uit komt hoe wordt er dan gevaren! Maar meestal lig je er al iet te scheef voor en dan moet alles weer uit de kast om het schip er in te mikken en niet klem te lopen. De sluizen hier gaan wel makkelijk ze zijn weliswaar krap en het gaat niet snel maar wel erg mooi, we laten het schip hier bijna tegen de drempel aan lopen, heel voorzichtig natuurlijk en zetten dan het steekdraad vast ik ga dan aan de wal en draai een deur dicht en de sluismeester heeft dan ook al een deur dicht. Maar bij het dicht draaien van de deuren zuigt het schip weer naar achter en dan trekt Suzanno even de steekdraad weer strak en we hebben weer wat ruimte voor de kop van het schip. Dan ga ik weer als een speer aan boord en de sluismeester draait een verlaat open er komt spanning op het voordraad de kop komt omhoog en de steekdraad krijgt weer slek. Vervolgens trekken we deze weer strak, doen we twee keer en dan de tweede verlaat open en even later wil het schip niet meer achter uit maar alleen nog vooruit. Maar dan hebben we de steekdraad zo strak dat we vergenoeg van de drempel wegblijven als we boven zijn draaien we de deuren open en varen naar de volgende (wat een lol zul je misschien wel denken) maar elke sluis is weer iets anders. De ene keer vaar je er zo in en de andere keer moet je erg manoeuvreren om er in te komen. Maar alles gaat verder lekker Bij sluis Gue vragen we de sluis meester of we bij de volgende sluis kunnen vast maken. Ja hoor, zegt hij, eerst aan de stok draaien en dan gaat de deur morgenvroeg vanzelf open en voor de sluis kun je goed vastmaken! Het wordt donker en we moeten eerst een 90 graden bocht maken aan de stokdraaien en onder de spoorbrug door en daarna weer 90 graden bocht de sluis in. Zou niet meer moeten werken maar de deuren stonden open dus wij erin en bij deze wel geautomatiseerde sluis vastmaken en aan de hendel trekken. Echter er gebeurde niets, nu was kennelijk echt alles uit. Ach nou ja dan blijven we toch in de sluis liggen vannacht! Dus een paar extra touwtjes er bij en met het eten aan de slag zitten lekker te genieten van een glas wijn. Om 20:15 uur gaar de bel van de sluisdeur. Ik naar buiten en daar staat een sluismeester we moeten eruit!!!! Wel maar dat gaat niet in het donker zeggen we tegen hem en al helemaal niet achteruit. Hij belt met de baas en krijgen te horen dat we er toch uit moeten. Dus heeft hij ons maar opgeschut en zijn we dat pand nog in het donker wezen doen. Drie kilometer het was erg bochtig maar het ging gelukkig allemaal en zo toch weer een uur gevaren. Kwamen in Chamouilly onder de brug te liggen voor de voordeur van een warme bakker. Hier konden we vastmaken (wat een wonder mag heten) en de volgende morgen om 06:30 uur eerst maar wat vers stokbrood gekocht bij de bakker. En vervolgens maar weer op naar de volgende sluis. Daarna weer een haakse bocht en gelijk erachter aan weer een. We krijgen weer met een nieuw fenomeen te maken een echte ophaal brug. Moet ook door de sluismeester met de hand open gedraaid worden. Wel dan zullen velen onder ons waarschijnlijk zeggen dat is niet meer van deze tijd! Nou hier wel en het heeft ook wel iets moois, misschien over 5 jaar is ook dit er niet meer. En dat zou toch best wel jammer zijn. We krijgen met een heuse tegenligger te maken we passeren elkaar erg rustig . Deze vertelt ons gelijk dat er drie uur achter hem nog een zit.Krijgen na verloop van tijd kontact via de marifoon met deze tegenligger en leggen het schip stil, de ander komt langzaam naar ons toe en even later liggen ook zij stil, vast beter gezegd  nu proberen wij het even om vooruit te komen maar ook dat is maar een meter of acht en ook wij liggen vast. Maken een touw op zijn kopbolder vast en treken zijn schip naar onze kont toe en dat lukt waarna zij weer drijven en voorzichtig aan ons voorbij glijden. Zij lagen heel vlot met boomstammetjes in En als zij ons voorbij glijden, glijd onze kop ook weer van de bult af en kunnen we weer verder. En zo heeft dit kanaal steeds weer een nieuwe uitdaging voor ons klaar liggen. Het is inmiddels al weer donker geworden en moeten weer een plekje vinden. Boven sluis 41 is een mogelijkheid tot vastmaken maar dat halen we niet meer.  Dus direct boven sluis 42 maar aan een boom vastmaken Suzanno zet mij met de autokraan aan de wal zodat ik de touwen om de boom kan gooien en als het schip ligt hijst ze me weer aan boord. En vandaag is het dan 1 november en een verplicht vrije dag. Krijgen oude kennissen van Suzanno op visite, die in Frankrijk wonen in de Bourgondië ze wonen hier al een jaar of 12 Zij maakt prachtige schilderijen en hij heeft gouden handen We hebben het heel erg gezellig met elkaar en de dag is dan ook zomaar om. Morgen vroeg gaan we weer vroeg op pad verder zuidwaarts.

 
Powered by CMSimpleRealBlog
smiley smiley